کتاب دهان‌های گشاد نشر افق

داستان بلند یا نوولای دهان‌های گشاد، نوشتۀ محمد زفزاف، نویسندۀ شهیر مراکشی، یکی از آثار درخشان ادبیات عرب قرار دارد. پیرنگ داستان پیرامون نویسنده‌ای می‌گردد که معشوقه‌اش از او می‌خواهد کتاب بنویسد، چراکه به نوشته‌های او ایمان دارد و می‌داند می‌تواند خوب بنویسد.

نویسنده اما در ذهن و فکر خود یک درگیری بزرگ دارد: او حتی نمی‌داند چه باید بنویسد. اینجاست که تجربه‌ای جذاب برای خواننده شکل می‌گیرد: ما در جایگاه نویسنده می‌ایستیم تا حیات او، مأموریت او، و ذهنِ پرماجرایش را درک کنیم.

در دهان‌های گشاد شخصیت‌ها از اینکه زاییده‌ی ذهن نویسنده باشند فراتر می‌روند؛ آن‌ها می‌اندیشند، می‌پرسند و به نویسنده برای نوشتن ایده می‌دهند.

محمد زفزاف، نويسندۀ معاصر اهل كشور مراکش (۱۹۴۵-۲۰۰۱) از برجسته‌ترین نویسندگان این کشور به شمار می‌رود، کتاب‌های او از پرخواننده‌ترین کتاب‌های نویسندگان مراکش در جهان عرب هستند و ناقدان نام او را همواره در کنار نام‌های بزرگی همچون محمد شکری و ادریس خوری می‌آورند و در مغرب هم جایزه‌ای به نام او هر سه سال یک بار به آثار برجسته‌ی داستانی اعطا می‌شود.

موضوعات داستانى زفزاف اغلب حاوی مضامینی اجتماعی و مشتمل بر مصائب مردمان تهی‌دست جامعه است. از ويژگي‌هاى رمان‌هاى زفزاف حضور شخصيت‌هاى فرهيخته و درس‌خوانده و غالباً سرخورده و پوچ‌گراست كه از نابسامانی‌هاى اجتماعى مراکش در دوران پس از استقلال انتقاد مى كنند. رمان‌های او اغلب رمان‌هایی چندصدایی‌اند و زاویه دید راوی مدام در آن‌ها تغییر می‌کند. زفزاف را «شاعر الروایة المغربیة» (شاعر داستان مغربی، آنکه داستان را می‌سُراید) و «داستايوفسكي الأدب المغربي» (داستایفسکی ادبیات مغرب) لقب داده‌اند.