کتاب بند اعدامی‌ها نشر نون

در تمام مدتی که پیشخدمت میز بودم، هرگز توی نوشیدنی کسی تف نکردم. اما انگار برای هر کاری یک اولین‌باری وجود دارد.

همه‌چیز از هفته پیش شروع شد. وقتی دوست‌پسرم به‌خاطر یک دختر موطلایی درپیت رهایم کرد. انگار همین کافی نیست که به من و رابطه‌ای که فکر می‌کردم بهترین رابطه عمرم بوده و ممکن است پایدار بماند خیانت کرده بود که امروز آن زن موطلایی وارد کافه‌ای شد که در آن کار می‌کنم و پشت یکی از میزهایم نشست. نمی‌توانم بگویم که من را نشناخت یا برایش اهمیتی نداشت. اما فوراً نشست و برای خودش سالاد و کوکاکولای رژیمی سفارش داد.

البته کمی بیشتر از آن چیزی که سفارش داده بود، گیرش می‌آید.

بعد از پرکردن لیوانش از شیر بشکه کوکاکولا، مقدار قابل‌توجهی از بزاق در دهانم جمع و آن را در مایع گازدار توی لیوان خالی می‌کنم.

بفرما. فرانکلین را از او پس نمی‌گیرم، اما همین هم دلم را خنک می‌کند. یک شروع است.

«خدای من، الان توش تف کردی؟»

نگاهم را از کوکاکولای رژیمی برمی‌گردانم. گونه‌هایم آتش گرفته‌اند. معلوم است که گیر افتاده‌ام... همیشه گیر می‌افتم. افتضاح‌ترین جنایتکار تاریخ هستم.

-از متن کتاب-