کتاب مار کیهانی دی‌ان‌ای و سرچشمه دانش نشر یاسین قاسمی‌بجد - نسخه صوتی

بخشی از کتاب

اولین باری که مردی از قوم آشانینکا به من گفت خواص دارویی گیاهان را با نوشیدن یک نوشیدنی توهم‌زا یاد گرفته است، فکر کردم شوخی می‌کند. ما در جنگل کنار یک بوته نشسته بودیم که او می‌گفت برگ‌هایش می‌تواند نیش یک مار سمی را درمان کند. او گفت که این چیزها را با نوشیدن آیاهواسکا یاد گرفته است، اما لبخند نمی‌زد. این ماجرا در اوایل سال ۱۹۸۵ در جامعه قریشاری در دره پچیس در آمازون پرویی رخ داد. من بیست‌وپنج ساله بودم و برای دو سال تحقیقات میدانی جهت اخذ دکترا از دانشگاه استنفورد در آنجا بودم. در طول تحقیقاتم، مردم قریشاری مکرراً از دنیای توهم‌آمیز آیاهواسکروها (شمن‌ها) صحبت می‌کردند. آن‌ها اغلب آیاهواسکروها را به عنوان منبع دانش ذکر می‌کردند، و من هر بار از خودم می‌پرسیدم که منظور واقعی‌شان چیست. هرچند قبلاً کتاب‌هایی درباره استفاده از گیاهان توهم‌زا خوانده بودم، اما شغل من به عنوان یک انسان‌شناس مستلزم بررسی دقیق و بدون جهت‌گیری بود. تحقیقات من در مورد استفاده منابع توسط آشانینکا در راستای مخالفت با پروژه‌های توسعه بود که مناطق بومی را برای کشاورزی صنعتی اختصاص می‌دادند. اشاره به منبع توهم‌آمیز دانش بومی‌ها می‌توانست به بحث علمی من که هدفش نشان دادن منطقی بودن استفاده آن‌ها از منابع بود، آسیب برساند. چند ماه پس از شروع تحقیقات، یکی از مردان آشانینکا به نام روپر تو گومز به من گفت: "برای درک چیزی که به آن علاقه داری، باید آیاهواسکا بنوشی." او ادامه داد که آیاهواسکا مانند تلویزیون جنگل است؛ می‌توانی تصاویر را ببینی و چیزها را یاد بگیری. او گفت که اگر بخواهم، می‌تواند این تجربه را به من نشان دهد.

من با این پیشنهاد موافقت کردم، هرچند همچنان در شک بودم. روزی که قرار بود آیاهواسکا مصرف کنیم، روپر تو یک بطری با مایع قرمز رنگ آورد. ما همه یک فنجان از آن نوشیدیم و او با آهنگی زیبا شروع به آواز خواندن کرد. به‌تدریج تصاویری توهم‌آمیز و عجیب شروع به ظاهر شدن کردند. من خود را در میان مارهای بزرگ و ترسناک دیدم که با من صحبت می‌کردند و به من نشان می‌دادند که من فقط یک انسان هستم. این تجربه به من فروتنی عمیقی را القا کرد و نشان داد که چقدر از درک واقعیت فاصله دارم. در نهایت، تجربه به پایان رسید و من از شدت خستگی به خواب رفتم. این تجربه برای من تحولی بزرگ بود، چرا که متوجه شدم واقعیتی وجود دارد که از درک من فراتر است و مردم آشانینکا با این واقعیت کاملاً آشنا بودند.