کتاب امامت از منظر شیعه دوازده امامی محمدحسین بیات نشر مرکز چاپ و انتشارات دانشگاه علامه طباطبائی

بی هیچ تردیدی، اهمیّت مسئلۀ امامت کمتر از مسئلۀ نبوّت عامّه و خاصّه نیست؛ چه اوّلاً این دو موضوع در یک راستا هستند و از آبشخور واحدی سیراب می شوند. ثانیاً آنگونه که مسلمانان در این مسئله بیش از حدود هزار و چهارصد سال بحث کرده اند و نظر داده اند و گرفتار تشتّت آراء شده اند، در باب نبوّت عامّه و خاصّه چنین نکرده اند. با توجّه به این نکته است که شیخ طوسی در مقدّمۀ کتاب تلخیص الشّافی فرموده است:

انگیزۀ من در نگاشتن این کتاب در باب اثبات امامت از دیدگاه علمای شیعه، آن بود که دیدم امامت بعد از توحید و اقرار به خداوند یکتا، مهم ترین مسئل دینی است؛ چه بدون شناخت امام و فهم جایگاه او در اسلام، توحید ناقص خواهد بود و جمیع دستاوردهای پیامبر اعظم در معرض خطر و اضمحلال قرار خواهد گرفت. بنابراین، تکلیف، بدون شناخت و باور به امام، در دین اسلام کامل نخواهد بود و دین اسلام بدون امام، دین اسلام نخواهد بود. (طوسی، 1351 ، ج 1 : 50).