بخشهایی از کتاب
شماره 1: چارلز داروین دانشمند سرشناسی بود که نگاه ما به زیستشناسی را تغییر داد.
بااینحال، او با در نظر گرفتن حرفهاش با ناامیدی درگذشت. او میدانست که با تمام حقوق دنیوی، همه چیز برای شادی و رضایت دارد، اما نمیتوانست خوشحال باشد.
شماره 2: بارزترین نشانه افت در ورزشکارانی دیده میشود که معمولاً در سنین بیست تا بیست و هفت سالگی به اوج خود میرسند. برای فعالان در زمینه دانش که به جای مهارتهای ورزشی نیاز به ایده و عقل دارند، هیچ کس انتظار ندارد قبل از هفتاد سالگی زوال جسمانی را تجربه کنند.
شماره 3: سن اوجگیری برای محققان پیری نیست، اما جوانی هم نیست. این الگو برای کارآفرینان یکسان است، و معمولاً در بیست سالگی شهرت و ثروت زیادی به دست میآورند، اما در سی سالگی در حال افول خلاقیت هستند.
شماره 4: اوج مشاغل خلاق در حدود بیست سال پس از شروع شغل اتفاق میافتد و افراد معمولاً بین سی و پنج تا پنجاه سال شروع به افت میکنند. اگر شما یک تحلیلگرِ داده باشید، به طور متوسط در چهل و چهار سالگی به اوج حرفهای خود خواهید رسید. اگر شاعر باشید، تا حدود چهل سالگی نیمی از آثار زندگی خود را خلق کردهاید.
شماره 5: من از کودکی یک هدف داشتم: اینکه بهترین نوازنده شیپور فرانسوی جهان باشم. من ساعتها در روز شیپورم را تمرین میکردم و در هر گروهی که میتوانستم مینواختم. اما بعد، در اوایل بیست سالگی، بدتر شدم.
شماره 6: من یک استاد دانشگاه بودم که به تحقیق و تدریس علوم اجتماعی مشغول بود. من از کارم لذت بردم، اما هنوز هم هر روز به اولین و واقعیترین اشتیاقم یعنی موسیقی فکر میکردم. با خودم عهد کردم که دیگر برای من تکرار نخواهد شد.
فرمت محتوا | mp۳ |
حجم | 38.۴۰ کیلوبایت |
مدت زمان | ۴۳:۰۶ |
نویسنده | آرتور سی بروکس |
مترجم | یاسین قاسمی بجد |
راوی | پرینا سخایی |
ناشر | یاسین قاسمیبجد |
زبان | فارسی |
تاریخ انتشار | ۱۴۰۳/۱۱/۰۷ |
قیمت ارزی | 2 دلار |
مطالعه و دانلود فایل | فقط در فیدیبو |