
کلیله و دمنه از کهنترین کتابهایِ اندرزیِ زبانِ فارسی که از اصلی هندی، ابتدا به پهلوی، سپس به عربی، و از رویِ ترجمهٔ عربی بارها به نثر و نظم فارسی ترجمه شده است.
بروزی از پزشکان و حک یمانِ دربار انوشیروان کتاب را از هند به ایران آورد و به پهلوی ترجمه شد. پس از اسلام، در عهد منصور دوانیقی، ابن مقفع آن را به عربی برگرداند. بعدها رودکی آن را به نظم کشید و در قرن ششم نصرالله منشی آن را به بهترین شکل به پارسی برگرداند.