کتاب کوره‌راه رهایی جلد 1 نشر متخصصان

شهر خاکستری

در خانه ای نزدیک به جنگل؛ اوایل نیمه شب

پسری با اندامی زیبا و چهره ای دلنشین، رو به روی پسری با شناسه هایی بالعکس او نشسته بود. لاغر و بی توان، گویی استخوانی است با روکشی چروکیده و بی رنگ؛ ولی حسی مانند نزدیکی به درخشش خدای یکتایشان دارد.

- هی آناگ! چرا چیزی نمی خوری، می ترسی؟

با نگاهی عاری از احساس پاسخ داد: «تو که جوابشو می دونی؛ پس دیگه چرا می پرسی؟»

- می خوای حواست دست خودت باشه؟ بازم به این ربطی نداره که تا چیزی رو تجربه نکنی نمی دونی چه اتفاقی برات می افته؟

- وقتی می تونم تجربۀ کسی مثل تو رو ببینم چرا باید تجربه ش کنم؟

پسر با نگاهی معنادار متصدی خانۀ گردهمایی را نگاه کرده و در خواست نوشیدنی دیگری می کند.

کمی پس از باز شدنِ درِ خانۀ گردهمایی، آتروپات داخل می شود. به سمت برادرش می دود و می گوید: «هی آناگ! ایندرا ها. دیدمشون همونایی که مامان همیشه می گفت!!!»

- مگه من نگفتم دنبال من راه نَیُفت، پیش خاله آنا باش!؟ اینجا جای بچه ها نیست.... خیال بچگانه هم برای خودت نباف.