کتاب راهنمای ارواح نشر قطره

راهنمای ارواح شدن در ژاپن کار کوچکی نبود. نیرویی باورنکردنی خاک ژاپن را می‌لرزاند. در آن کشور بود که پرندگان را کشف کردم، اول از همه دُرناها را. دلم می‌خواست یکی از آن‌ها بودم، اما دُرنا رقصنده‌ای بی‌نظیر است.

میشیما در رمان معبد طلایی به تمثال یک ققنوس اشاره می‌کند که بر فراز منارۀ معبدی بودایی قرار دارد و می‌نویسد که این پرنده نه در بلندای آسمان بلکه در درازای زمان اوج می‌گیرد: هدفی بس متعالی. کسی نمی‌داند آیا به هدف خود می‌رسد یا خیر.

نه دُرنا، نه ققنوس، کوشیدم به شکل بلبلِ ژاپن درآیم. این پرنده نسبت به کسی که پرواز را کشف کرده و باید اولین آوازخوان نیز باشد بی‌تفاوت نیست. پرواز ما را در چنان خلسه‌ای فرو می‌برد که تنها با شادی آواز قابل قیاس است.

آواز من نوشتن من است. همانند چکاوک در حین پرواز آواز خواهم خواند. به بیان دقیق‌تر، پرواز من موسیقی‌ام خواهد بود. ملودی ضعیفی که اگرچه شاید تنها خودم قادر به شنیدنش باشم، موسیقی ادامۀ بقاست.

اکثریت قریب به اتفاق مردم معتقدند که راهنمای ارواح باید یک پرنده باشد. چه کسی غیر از پرنده‌ای که پرواز می‌کند می‌تواند به سفری چنین ریشه‌ای و دور و دراز مبادرت ورزد؟ وانگهی اگر قرار باشد راهنمای ارواح از جنس بشر باشد، چه کسی بهتر از اورفه که هم سراینده شعر است و هم آوازخوان ـ دیگر علامت مشخصۀ پرنده.

بلبل ژاپن پرنده‌ای شکوهمند است. با کیمونویی رنگارنگ به تن، همچون خوانندۀ طراز اول اپرا آواز می‌خواند. تصور می‌کنند نتوانم شبیه او بشوم. من بیشتر به توکا شباهت دارم، به‌خاطر سیاهی پرهایم و ریتم آوازهایم. چه هنرمندی منحصربه‌فردتر از توکا می‌شناسید که قادر است هم به بهترین و هم به بدترین شکل ممکن آواز بخواند. آنچه او را در نگاه من عزیز می‌کند، این است که هیچ‌وقت قانع نیست و هیچ محدودیتی برای خود قائل نمی‌شود. از هر صدایی که می‌شنود الهام می‌گیرد، صدای چکش بادی باشد یا آهنگ بتهوون، برایش فرقی نمی‌کند.

امتیاز پرنده این است که می‌داند پرواز چه سختی‌هایی دارد. او این موضوع را بهتر از هرکس دیگری می‌داند، زیرا مجبور به یادگیری آن بوده و به چشم خود مرگ برخی از جوجه‌ها، برادرانش یا خواهرانش، را دیده است که در حین تلاش برای یادگیری پرواز جان باخته‌اند. هرگز آن صحنه‌ها را فراموش نخواهد کرد. آگاهی و شعور اوست که بیش از هر تکنیکی از او موجودی برگزیده و ممتاز می‌سازد. هنگامی‌که پرنده‌ای را در حال پرواز می‌بینیم، به‌خصوص بعضی‌هایشان را، می‌توانیم نهایت وجد و شادی ستودنی‌اش را احساس کنیم.

-از متن کتاب-