کتاب من، مداد نشر یاسین قاسمی‌بجد - نسخه صوتی

بخشی از کتاب

شش دهه پس از اولین ظهور کتاب «من، مداد» لئونارد رید، همچنان این کتاب صفت‌های ستایش‌کننده‌ای نظیر شیوا، خارق‌العاده، ماندگار، تغییر پارادایم، کلاسیک را تداعی می‌کند. درست است، زیرا این کتاب کوچک چشم و ذهن افراد را در هر سنی باز می‌کند. بسیاری از خوانندگانی که برای اولین بار این کتاب را می‌خوانند با دیدی متفاوت به جهان نگاه می‌کنند.

ایده‌ها زمانی قوی‌تر می‌شوند که در قالب یک داستان جذاب، قرار بگیرند. نکته اصلی لئونارد – در این زمینه که زمانی که یک روح از دانش و مهارت لازم برای تولید یک مداد ساده برخوردار نباشد، به سختی می‌تواند اقتصادها را «برنامه‌ریزی» کند – در خود کلمات مسحورکننده‌ یک مداد آشکار می‌شود. لئونارد می‌توانست بنویسد «من، ماشین» یا «من، هواپیما»، اما انتخاب موارد پیچیده‌تر پیام را تضعیف می‌کرد. هیچ کس - تکرار کنید، هیچ کس، مهم نیست که چقدر باهوش باشد یا چه میزان هوشی داشته باشد – نمی‌تواند از ابتدا یک مداد کوچک و روزمره خلق کند، چه برسد به یک ماشین یا هواپیما.

این پیامی است که افراد والا و توانا را فروتن می‌کند. این پیام، غرور کاذب کسانی را که فکر می‌کنند می‌دانند چگونه به کار دیگران اهمیت دهند، تضعیف می‌کند. به زبان ساده توضیح می‌دهد که چرا برنامه‌ریزی مرکزی تمرینی برای غرور و بیهودگی است، یا آنچه که برنده جایزه نوبل و اقتصاددان اتریشی، اف. آ. هایک به درستی آن را «تظاهر به دانش» نامیده است.