کتاب ورطه نشر گویا

زودتر از همیشه، به پارکینگ رسید. وقتی از ماشینش پیاده شد، شبِ سیاه و نمدارِ ژوئیه وجودش را بلعید. شاید به دلیل گرما و رطوبت بود، اما آن شب، به ‌طرز عجیبی سیاه و سنگین به نظر می‌رسید. ماساکو کاتوری که کمی از نفس افتاده بود، سرش را رو به آسمانِ بی‌‌ستاره‌ی‌ شب بلند کرد. پوستش که با کولر ماشین سرد و خشک شده بود، کم‌‌کم دوباره چسبناک شد. در کنار بوی دود اگزوزهایی که از بزرگراه شین-اومهبه مشامش می‌رسید، می‌توانست بوی ضعیف غذای سرخ‌شده و بوی کارخانه‌ی تولید غذای بسته‌بندی‌شده‌ای را که در آن کار می‌کرد نیز استشمام کند.