کتاب چیزهای کوچکی مانند این نشر گویا

این داستان بر اساس زندگی هیچ فرد و یا افرادی نوشته نشده است.

آخرین رخت‌شورخانۀ مگدالن ایرلند سال 1996 تعطیل شد. معلوم نیست چه تعداد زن و دختر در این مؤسسات، مخفی و زندانی و مجبور به کارشده‌اند. ده‌هزار نفر رقم ناچیزی است و سی‌هزار نفر احتمالاً دقیق‌تر است. بسیاری از سوابق مربوط به رخت‌شورخانۀ مگدالن از بین رفته، گم شده، یا غیرقابل‌دسترس است. شغل این دختران و زنان به‌ندرت به رسمیت شناخته می‌شد یا مورد تأیید قرار می‌گرفت. بسیاری از آن‌ها، نوزادان خود را از دست دادند و برخی نیز جان باختند، جانی که می‌توانستند داشته باشند. مشخص نیست چندهزار نوزاد در این مؤسسات جانشان را ازدست‌داده‌اند یا از خانۀ مادر و نوزاد به فرزندخواندگی پذیرفته شده‌اند. در اوایل سال جاری، گزارش کمیسیون خانۀ مادر و نوزاد نشان داد که نُه‌هزار کودک تنها در هجده مؤسسه موردبررسی جان خود را از دست داده‌اند. در سال 2014، کاترین کورلس، تاریخ‌شناس، کشف تکان‌دهنده خود را مبنی بر اینکه 796 نوزاد بین سال‌های 1925 تا 1961 در خانه توام در کانتی گالوی جان باختند، علنی کرد. این مؤسسات توسط کلیسای کاتولیک در هماهنگی با دولت ایرلند اداره و تأمین مالی می‌شدند. هیچ عذرخواهی از سوی دولت ایرلند در مورد رخت‌شور‌خانه‌های مگدالن صورت نگرفت تا سال 2013 که تیشا (نخست‌وزیر) اندا کنی این کار را انجام داد.