اگرچه نظام دادرسی حضوری و چهره به چهره نقش اصلی و اعظم دادرسی را در نظام های قضایی بشر در طی قرون متمادی تاریخچه دادگستری تا به امروز ایفا می کرده است اما همگام با پیشرفت فناوری ارتباطات در عصر حاضر، نظام های دادرسی نیز به سمت مکانیزه شدن سوق پیدا کرده اند، از حدود دو ده ی پیش دادگاه های مجازی پای به عرصه ی دادرسی نهاده اند و در این میان نقش بارز را نظام های قضایی تابع حقوق کامن لا (به دلیل انعطاف پذیری و پویایی نظام حقوقی کامن لا) بعنوان پیشگامان این شیوه دادرسی ایفا نموده اند و پس از مدت کوتاهی این نظام دادرسی در بیشتر نقاط جهان فراگیر شد و سایر کشورها نیز برای استفاده از فن آوری دادگاه های مجازی اشتیاق نشان دادند و پس از گذشت اندک زمانی هم اکنون بخش جدایی ناپذیر و غیر قابل انکار از دادرسی ها به دست شیوه های گوناگون دادرسی مجازی سپرده شده است. با توجه به منطوق ماده 1 قانون آیین دادرسی مدنی 1379 ، که آیین دادرسی مدنی را مجموعه ای از اصول و مقرّرات معرّفی کرده است و بند 3 ماده 371 قانون مذکور نیز عدم رعایت اصول دادرسی و قواعد آمره و حقوق اصحاب دعوا را از موارد نقض حکم در مرحله ی فرجام خواهی دانسته است لذا در گام اول لازم است مفهوم، ویژگ یها و جایگاه این اصول و قواعد دادرسی در دادگاه های مجازی و به ویژه ساختار نظام دادرسی مجازی در حقوق کامن لا شناسایی شوند. بحث اصلی پیرامون احراز مصادیق اصول و قواعد دادرسی مجازی پیش خواهد رفت و این مصادیق در قالب های متناسب و مرتبط به هم ارائه خواهند گردید و پژوهشگر در این پژوهش سعی بر آن داشته تا اصول حقوقی و مسائل و نقاط ضعف و قوت دادرسی مجازی و همچنین راهکاری های پیشنهادی را بررسی نماید.
فرمت محتوا | pdf |
حجم | 1.۵۰ کیلوبایت |
تعداد صفحات | 134 صفحه |
زمان تقریبی مطالعه | ۰۴:۲۸:۰۰ |
نویسنده | علی تقی خانی |
ناشر | چتر دانش |
زبان | فارسی |
تاریخ انتشار | ۱۴۰۴/۰۲/۲۵ |
قیمت ارزی | 1 دلار |
قیمت چاپی | 150,000 تومان |
مطالعه و دانلود فایل | فقط در فیدیبو |