کتاب پیش از آنکه قهوه‌ات سرد شود ۲ نشر مون

-بخشی از متن کتاب-

هیچ‌چیز بیشتر از شنیدن نوای جیرجیرک زنگوله‌دار باعث نمی‌شود آدم فکر کند: آه، پاییز از راه رسیده است.

چنین احساس گرم و صمیمانه‌ای نسبت به حشرات، پدیدۀ فرهنگی منحصربه‌فردی است؛ به‌جز در ژاپن و جزایر پُلی‌نِزی، در سایر مناطق، جیرجیر حشرات را سروصدا توصیف می‌کنند.

بر اساس یک نظریه، مردمان ژاپن و پلی‌نزی در اصل از مغولستان به جنوب سفر کرده‌اند. آواشناسی مردم ساموآ، یکی از زبان‌های پلی‌نزیایی، شبیه ژاپنی است. هر دو مصوت‌هایی دارند، شامل پنج آوای «آ»، «آی»، «یو»، «ای» و «اُ» و کلمات در هر دو زبان، با استفاده از صامت و مصوت، یا فقط مصوت بیان می‌شود.

همچنین ژاپنی‌ها برای رساندن صداها از نام‌آواها و برای بیان حالاتی که صدایی ندارند از عبارات تقلیدی استفاده می‌کنند. صرف‌نظر از آنکه این نام‌آواها مثل سالا - سالا جریان متلاطم رودخانه یا مانند بیو - بیو وزش باد یا مثل شین - شین ریزش بی‌صدای برف یا همچون کان - کان تابش پرتوهای خورشید را نمایش بدهند؛ به‌طورکلی حال‌وهوای دنیای اطراف ژاپنی‌ها را تداعی می‌کنند.

توشیکازو کاواگوچی در سال ۱۹۷۱ در شهر اوساکای ژاپن به دنیا آمد. پیش‌تر تهیه‌کننده، کارگردان و نویسندۀ گروه تئاتر سونیک‌اسنایل بود. از نمایش‌نامه‌های او می‌توان به زوج، ترانۀ غروب آفتاب و اوقات خانوادگی اشاره کرد. نخستین رمانش پیش از آنکه قهوه‌ات سرد شود، اقتباسی از نمایش‌نامۀ ۱۱۱۰ اثر هنری، نوشتۀ خود اوست که برندۀ جایزۀ بزرگ دهمین جشنوارۀ درام سوگینامی شد.