معرفی، خرید و دانلود کتاب واکاوی مهمترین مسائل اجتماعی شهر بندرعباس جلد 10

خانواده همواره در کانون توجه اندیشمندان قرار داشته و بویژه طی دهه های اخیر مطالعات زیادی پیرامون ان صورت گرفته است. به رغم تنوع و تکثری که درباره تعریف و ابعاد خانواده وجود دارد و ظهور اشکال جدید خانواده در سالهای اخیر، این امر را پیچیده تر ساخته است اما عمده ی دیدگاه ها بر یک نکته مشترک توافق دارند و ان این است که کثیری از مسائل و آسیب های اجتماعی در جامعه، پیوند وثیق و گسترده ای با نهاد خانواده دارند. از همین روست که برخی اندیشمندان وجود جامعه ی سالم را در گرو خانواده سالم تلقی می کنند و آن را بنیادی ترین زمینه و بستر در ظهور و بروز مسائل اجتماعی می دانند. جامعه ی ایران طی چند دهه ی اخیر با تغییرات و تحولات گسترده ای همراه بوده و کماکان مهمترین خصلت آن تغییرات گسترده، هرروزه و فراگیر است. در چنین وضعیتی، نهاد خانواده به مهارتهای بیشتری برای تجهیز و حفاظت از خود در برابر مصائب ناشی از این تحولات نیازمند است. وجود فقر، بیکاری گسترده و بحران های اقتصادی و سیاسی، شکافهای ایدئولوژیک، شکاف های نسلی و طبقاتی و تکثیر و ازدیاد آسیب های اجتماعی، خانواده را بیش از پیش در معرض بحران قرار داده است. بحران مضاعف اما برای گروه هایی چون زنان و کودکان است؛ گروه هایی که آسیب پذیری بیشتری داشته و در برابر مصائب موجود شکننده ترند. مطالعات مسائل اجتماعی در ایران با دو شکل از تقلیل گرایی همراه بوده است: تقلیل گرایی قانونی و تقلیل گرایی روان شناختی. در شکل اول و متاثر از رویکرد جرم انگارانه به مسائل اجتماعی، زمینه ها و بستر های وقوع جرم نادیده گرفته شده و فرد خاطی مجازات می شود. این نگاه به جرم، فاقد بینش جامعه شناختی است و با تقلیل مسئله به رفتار فرد همراه است. تقلیل گرایی نوع دوم متاثر از رویکردی روانشناختی بویژه از نوع عامه پسند و بازاری آن است که در تحلیل مسائل و آسیبهای اجتماعی، نقش فرد را پررنگ کرده و لذا مداخلات فرد محور را مهمترین راه حل مساله تلقی می کند. این رهیافت نیز فاقد نگاهی جامعه محور و بستر مند است و تنها به لحظه ی وقوع مساله توجه داشته و بسترها را نادیده می گیرد. ارزیابی اقدامات، مداخلات و تلاشهای صورت گرفته برای حل مسئله در ایران نشان از حاکمیت رویکردهای فردگرایانه در حل مساله است؛ رویکردی که خود دچار بحران است چرا که تکثر و عمومیت یافتن برخی مسائل و اسیب ها نشان میدهد که مساله از سطوح فردی خارج شده و به بحرانی ساختاری، زمینه ای و فراگیر تبدیل شده است. اینجاست که ضرورت بیش از پیش بکارگیری رهیافت اجتماع محور و جامعه شناختی آشکار می گردد.