کتاب زندانی منفی‌ نگری نشر برگ و باد

* آیا تابه‌حال به این فکر کرده‌اید که چه قدر از ذهن، فکر، مغز، انرژی، زمان و روح را اسیر و دربند حرف‌ها، نگاه‌ها و کینه دیگران نموده‌اید؟

* آیا می‌دانید بسیاری از افراد فقط دوست دارند حرفی را بزنند، بدون در نظر گرفتن رنجش دیگران؟

* آیا می‌دانید بیماری‌های مختلف روحی و جسمی شما ناشی از اندیشه‌ها و مرور رفتار نادرست دیگران در خلوت و لحظه‌های دردناک است که برای خود خلق می‌کنید؟

* تا کی می‌خواهید سلامتی خود را صرف این کوله‌بار مصیبت زا کنید؟

* چه قدر از زندگی را در خودخوری و زجر و مرگ لحظه‌ها می‌گذرانید؟

* چه قدر از وقت خود را صرف نقشه کشیدن برای تلافی فلان برخورد اطرافیان می‌کنید؟ و ...

شاید شما هم با افرادی برخورد کرده باشید که وقتی از دیگری جدا می‌شوند، پس از خداحافظی، با صدای بلند شروع می‌کنند به فکر کردن: «چه آدم ازخودراضی و احق و بی‌خودی!» و چند فحش و بدوبیراه ... . به راستی ادامه ارتباط به چه علّت و به چه قیمتی؟ عذاب و شکنجه روحی، هم با او، هم بی او، چرا؟!

بیشتر ما نمی‌دانیم کجا در روابط خود با دیگران درنگ کنیم. گاهی بی‌پرواییم و زمانی محتاط. این خود ما هستیم که با انتخاب نادرست، رنج و کسالت و بیماری را برای خود به وجود می‌آوریم. هیچ‌کس جز ما مقصر نیست. دوست داریم دیگران جای ما فکر کنند، نظر بدهند یا خود را به دست باد بسپاریم تا وقتی به بن‌بست می‌رسیم، دیگری را مقصّر بدانیم و شروع کنیم به این‌که: «من بدشانسم! چه قدر بدبختم! هر چی سنگه مال پای لنگه! خَرِ من از کُرِّگی دم نداشت! و ...».

اگر با این حرف موافق نیستید یک مثال، همه‌چیز را روشن می‌کند. تابه‌حال حتماً از شما پرسیده شده است که: «غذا چی می‌خوری؟» و در جواب، بدون این‌که زحمت فکر کردن به خود بدهید، گفته‌اید: «هر چی همه می‌خورند، هر چی بود و ...». این یک مثال کوچک! حالا «تو خود، حدیث مفصّل بخوان از این مجمل». از تعیین رشته تحصیلی و خرید کتاب مجلّه و ثبت‌نام مدرسه و دانشگاه گرفته تا بالاتر.

کاش سعی کنیم در این فرصت باقی‌مانده از عمر، زندگانی کنیم نه زنده‌مانی (منظور، کسانی که زنده مانده‌اند که آه جگرسوز از نهاد برآرند و گاهی به‌طعنه، دست مریزادی به خدا بگویند و با همه، سر جنگ و دعوا داشته باشند و در ارتباط با دیگران، طرف را درسته ببلعند و ...).

-متن از کتاب-