کتاب قشنگ ترین قصه های دنیا نشر بهدیس

روزی روزگاری در سرزمینی دور، شاه و ملکه‌ای بودند که یازده پسر و یک دختر داشتند. این خانواده زندگی خوش و راحتی داشتند و در ناز و نعمت زندگی می‌کردند. اما روزی رسید که خوشی و راحتی آن‌ها تمام شد. مادر بچه‌ها مرد و آن‌ها تنها شدند. دختر کوچک سعی می‌کرد جای مادرش را پر کند. او برای برادرهایش قصه می‌خواند و آن‌ها را سرگرم می‌کرد، برادرها دور تا دور خواهر کوچک‌شان می‌نشستند و به قصه‌های خواهرشان گوش می‌دادند چند ماه گذشت، شاه همسر دیگری گرفت. زنی بدجنس که چشم دیدن بچه‌ها را نداشت و شب و روز با بچه‌ها بدرفتاری می‌کرد. به جای شکر در ظرف چای آن‌ها شن می‌ریخت و به جای غذا به آن‌ها نان خشک می‌داد. اتاق راحت و تختخواب آن‌ها را گرفت و به جایش اتاقی تاریک به آن‌ها داد. اتاقی که زیرانداز نداشت و در آن تختخواب نبود. چند روز که گذشت، ملکه بدجنس دختر را به روستایی فرستاد و او را به خانواده دهقانی سپرد تا در آن‌جا کار کند، حال نوبت پسرها بود که به هر روشی که شده آن‌ها را از قصر بیرون کند. او فکر کرد و فکر کرد. راه حل‌های مختلفی را امتحان کرد و عاقبت دست به دامن پیرزن جادوگر شهر شد. پیرزن جادوگر خنده موزیانه‌ای کرد و گفت: «چاره‌ی کارت دست من است. من وردی به تو یاد می‌دهم که هر وقت بخوانی پسرها به شکل پرنده در می‌آیند و از آن‌جا می‌روند.» ملکه بدجنس خوشحال شد. به قصر برگشت و آن ورد را خواند. پسرها به شکل قوهای سفیدی پرواز کردند و رفتند. مدتی گذشت و شاهزاده خانم از سرنوشت برادرهایش باخبر شد، او با خانواده دهقان صحبت کرد و از آن‌ها اجازه گرفت که برای پیدا کردن برادرهایش به طرف دریا برود. اما دریا آن طرف جنگل بود و او مجبور بود از جنگل بگذرد، شاهزاده خانم راه افتاد. چندین شب و روز در جنگل راه رفت تا اینکه پاهایش زخمی شد. یک روز، او در جنگل به پیرزنی رسید که سبد میوه‌ای در دست داشت. پیرزن با دیدن شاهزاده خانم دلش سوخت و مقداری میوه به او داد و بعد راه دریا را به او نشان داد شاهزاده خانم از پیرزن خداحافظی کرد و رفت و رفت تا به دریا رسید، اما در کنار دریا هیچ کس نبود. دختر خسته کنار دریا نشست و ناگهان چشمش به یازده پر سفید قو افتاد.

-از متن کتاب-