کتاب صوتی حفره محمد رضایی راد رادیو گوشه

داستان‌هایی هستند که با بهره‌گیری از توصیفات و تکنیک‌های جذاب نویسندگی، مخاطب را با دنیای شگفت‌انگیز خود همراه می‌کنند، آثاری هم هستند که علاوه بر استفاده از توصیف‌ها و تکنیک‌های به‌جا میزان قابل توجهی هم دلهره و التهاب را به مخاطب انتقال داده و شرایطی را خلق می‌کنند که مخاطب لحظه‌ای آرام و قرار نداشته باشد، حفره از دسته دوم آثار معمایی و جنایی است که در فضای وهم‌آلودی که رضایی‌راد خلق کرده مخاطب برای دست‌یابی به انتهای داستان بسیار بی‌قرار است. حفره، روایت جذابی است از تعقیب و گریز پرماجرای یک کارآگاه و یک قاتل سریالی و داستان پسرکی در یکی از جزیره‌های خوزستان که از ترس عراقی‌ها تونلی زیرزمینی حفر و پنهان شده است،کارآگاه داستان در این راه با تنش‌ها و معماها و خطرات قابل توجهی رو‌به‌رو می‌شود و که قلم هنرمند رضایی‌راد به خوبی آنها را شرح داده است. داستان در فضایی دوگانه روایت شده، از یک سو حال و هوای نخلستان و شرجی و رودهای پرآب خوزستان با توصیفات جذاب نویسنده مخاطب را پایبند داستان کرده و از سوی دیگر، عوض شدن سریع داستان و ورود مخاطب به فضایی پلیسی و دلهره‌آور به دلنشینی آن افزوده است. - بخشی از کتاب: من شهادت می‌دهم. شهادت می‌دهم که آن لحظه‌ی مجازات که او بر سکو خواهد ایستاد، لحظه‌ی مرگ نیست؛ لحظه‌ی ورود به ساحتِ دیگری از وجود است که ما فراموشش کرده‌ایم، گمش کرده‌ایم. فراموش کرده‌ایم که می‌شود همان مسیر مستقیمی را که آمده‌ایم، بازگشت. به دوراهی‌هایی بازگشت که یک‌بار در آن از یک مسیر رفته‌ایم. این‌بار اما می‌توانیم از مسیر دیگری برویم؛ بگذریم و بگذاریم تاریخ فروبریزد و مسیر خطیِ تاریخ پاره‌پاره شود و تاب بردارد و منحنی شود و هر کس از هر مسیری که خواست برود و ساحتِ خودش را و تاریخِ خودش را داشته باشد. شما می‌توانید بازگردید به آن دوراهی‌های دیرین. اگر دوست داشتید انقلاب رخ بدهد از همان مسیر قبلی بروید و اگر دوست داشتید رخ ندهد یا پشیمان شده‌اید، از مسیر دیگری می‌روید و تاریخ را می‌گردانید و جور دیگری طی می‌کنید تاریخ را و مسیر زندگی‌تان را. این‌جوری هر کدام تاریخ خودمان را داریم؛ ساحت خودمان را. من شهادت می‌دهم که او نمُرده است و این‌ها خاطرات گذشته نیست که صاعقه‌وار بیایند و به ذهنِ مُرده‌اش اصابت ‌کنند. هر آن‌چه از سر خواهد گذراند، و شما خواهید دید، نه تجربیات یک روح، بلکه همه‌ی این‌ها، از همین لحظه و همین جا رخ خواهند داد، همگی در ساحتی از ساحاتِ گم‌شده‌ی زندگی، که ربطی به حیات معنوی ندارد و ربطی هم به جهانِ مرگ ندارد (زیرا که او نمُرده است و من این را شهادت می‌دهم و باز هم شهادت خواهم داد بعداً). این ساحتِ گم‌شده ــ که نامی ندارد جز ساحتِ گم‌شده ــ تنها در همین ‌جا، در همین صفحه‌ها، و به معجزه‌ی همین سطرها رخ خواهد داد، نه در هیچ جای دیگر.