کتاب بررسی تجربی نظام شخصیت در ایران نشر نی

این کتاب حاصل پژوهشی است که از سال ۱۳۷۵ آغاز شد و تا اواخر سال ۱۳۷۸ ادامه یافت. پژوهش مزبور دو هدف عمده را تعقیب کرد: اول، عملیاتی‌کردن و ساختن مقیاس شخصیت بر مبنای یک نظریه منسجم جامعه‌شناختی؛ دوم، سنجش شخصیت، ارکان و ابعاد تشکیل‌دهنده آن در ایران. نظم اجتماعی، توسعه، فرهنگ و شخصیت جزء مجموعه مفاهیم محوری در علوم اجتماعی، ازجمله جامعه‌شناسی هستند. چنانچه نظم و توسعه را دو وجه یک چیز بدانیم، یعنی بااحتیاط توسعه را«ترقی نظم اجتماعی» بدانیم، در این صورت فرهنگ و شخصیت، که با یکدیگر رابطه علی دوجانبه عمودی دارند، می‌توانند بالقوه اثر دوگانه بر نظم اجتماعی داشته باشند. یعنی فرهنگ و شخصیت می‌توانند به‌نوبه خود سبب «ترقی نظم اجتماعی» شوند و بالعکس قادرند اسباب زوال نظم اجتماعی در شرایط تغییرات شتابان جهانی و افزایش جمعیت را فراهم کنند. فرهنگی که مولد باشد، یعنی میزان تولید و تجرید مفاهیم و تعمیم ارزشی و تنظیم حسی در آن بالا باشد و عمدتا بر منطق متقاعدسازی استوار باشد، چنین فرهنگی محیط مناسبی را برای رشد و تکثیر شخصیت‌های پیشرفته است.