کتاب برف گرم نشر انتشارات سوره مهر

- حالا چه بایَدُم کِرد؟ دوباره، چند قدم رفته تا بالای سر جنازه را برگشت و وسط حال ماند. رفت طرف اتاقی که حسن در آن خوابیده بود و لای در را باز کرد و کمی بعد چشمش به تاریکی اتاق عادت کرد. حسن زیر پتو کنجله و یک‌وری خوابیده بود و منظم نفس می‌کشید. کنار رختخواب حسن نشست: -‌ روله، ننه‌ت. با دست به پشت‌سرش و درِ نیمه‌باز اتاق اشاره کرد: -‌ تیلیفان... امیر.... حسن تکان نخورد. برگشت بالای سر رودابه و نگاهش کرد. انگار صد سال بود مرده. زمزمه کرد: -‌ خانه‌ت خِراب شد امیر! بغض نشست توی گلویش. زانو زد کنار مِیت و تکانش داد. مرده بود. دوید طرف تلفن و به دستگاه تلفن با سیم فنری و شماره‌های آن نگاه کرد. دلش می‌خواست بلد بود می‌توانست شمارۀ امیر را بگیرد و برایش سینه بکوبد و نفرینش کند. چند بار گفت: «حالا چه بایِدُم کِرد؟ چه بایِدُم کِرد؟!» -بخشی از کتاب-