کتاب رشد و یادگیری حرکتی نشر انتشارات پوران پژوهش

روند اجتماعی شدن کودکان با فعالیت‌های اولیه ورزشی آن‌ها آغاز می‌شود. سه عامل اصلی در به عهده گرفتن یک نقش اجتماعی شامل: ۱- مؤسسات اجتماعی، فامیل، همسالان، مربیان و معلمان ۲- وضعیت‌های اجتماعی، بازی‌ها و محیط‌های بازی، اسباب بازی‌ها ۳- خصلت‌های شخصی، قابلیت‌های ورزشی درک شده - در جامعه برای پسران و دختران نقش‌های متفاوت اجتماعی در نظر گرفته می‌شود که اصولاً به این عمل شکل‌گیری رفتار قالبی می‌گویند. - در فرآیند تربیت اجتماعی باید جنس مربی و شاگرد را نظر داشت، زیرا در تعیین نقش اجتماعی فرد دو عامل مهم هستند. - حدود ۷۵ درصد قهرمانان ورزشی از سن ۸ سالگی در ورزش فعال شده‌اند. - بهترین شاخص مشارکت ورزشی جوانان، میزان فعالیت و نوع ورزش دوران کودکی و نوجوانی آن‌هاست. - نقش خواهران و برادران در الگوی مشارکت ورزشی کودک، به عنوان یک عامل تقویت‌کننده است. - افرادی که بیشترین تأثیر را در مشارکت ورزشی و اجتماعی کودک دارند، با توجه به جنس، سابقه اجتماعی، نژاد و شرایط جغرافیایی و اقلیمی متفاوت است. - در خانواده‌های سفید پوست آمریکایی بیشترین تأثیر در مشارکت ورزشی را پدر به عهده دارد. - کودکان از سنین ۳ تا ۴ سالگی بازی با همسالان خود را آغاز کرده و تا اوایل دوره مدرسه آن را ادامه می‌دهند. - همسالان غالباً در مشارکت فرد در ورزش‌های اجتماعی در مقایسه با شرکت در ورزش‌های انفرادی تأثیر بیشتری دارند. - علاقه به ورزش و تمایل به پیوستن به گروه همسال موجب می‌شود که فرد به گروه‌های فعال اجتماعی وابسته شود. - ورزشکاران مرد در دوره جوانی و نوجوانی بیشتر تحت تأثیر مربیان و معلمان قرار می‌گیرند و زنان نیز در دوره کودکی. - ورزش‌های سنتی پسران نوعاً پیچیده است، ولی ورزش‌های دختران عموماً غیررقابتی است. - معمولاً پسران توانایی بیشتری برای شرکت در فعالیت‌های ورزشی را دارند. - بزرگتران رفتاری را فرا می‌گیرند که همراه با نقش اجتماعی آن‌هاست.