معرفی، خرید و دانلود کتاب از اصفهان تا ویرجینیا

بیش از پنج دهه از آغاز طبابت، پژوهش و آموزش مهدی باجغلی پزشک اصفهانی کودکان گذشته است. اما بیماران خردسال پیشین او که اینک به میان‌سالی رسیده‌اند و دانشجویان اسبق‌اش که اکنون خود پزشکانی حاذق‌اند، هنوز وی را فراموش نکرده‌اند. پزشکی که توانسته بود در طی سال‌های طبابت خویش، در دورانی که درد جانکاهِ از دست دادن نوباوگان دلبند، تجربه بسیاری از مادران بود، پرچمدار غلبه بر بسیاری از امراض مهلک و رایج زمان خویش شود... دکتر مهدی باجغلی، فصل اولِ کتابِ زندگینامه‌ی خود را اینگونه آغاز کرده است: «من در روز چهارشنبه نهم اسفند سال ۱۳۱۲ خورشیدی (۱۹۳۴ میلادی) در یک خانواده مرفه و منزلی تاریخی به‌عنوان سومین فرزند و اولین پسر به‌دنیا آمدم. خواهرم نصرت سه سال از من بزرگ‌تر بود و دختر دومی که قبل از من به‌دنیا آمده بود در دوران شیرخوارگی فوت شد. پسر بودن من برای مادر ۱۸ ساله و پدر ۲۷ ساله‌ام، آن هم پس از دو فرزند دختر بسیار خوشحال‌کننده بود. والدینم برای من نام «مهدی» را انتخاب کردند که نام جد پدری من بود. به‌دنیا آمدن من با کمک قابله محلی انجام گرفت و دلاک محله خواجو ختنه‌ام کرد. سال ۱۳۱۲ در ایران، سال هشتم سلطنت رضاشاه بود. ایجاد نظم نوین آغاز شده و دولت برنامه گسترده‌ای برای سامان دادن به مسائل اداری و اقتصادی کشور شروع کرده بود. در این دوران بود که برنامه‌های نوسازی چون ایجاد دانشگاه، بانک، راه‌آهن سراسری، تدوین قوانین مدنی و دادگستری آغاز شد.»