کتاب معمای ماری روژه ادگار آلن پو نشر پندار تابان

با توجه به چیزهایی که از مقاله انتهایی یاد گرفتم، خود داستان‌ها هم برام ارزشمندتر شدن. هرچند کتاب‌های ژانر معمایی که امروزه در دسترس ما هستند، از اون زمان خیلی پیشرفت کردند ولی باید در نظر بگیریم که آلن پو حدود دویست سال قبل کاراگاهی ب نام شوالیه دوپن رو خلق کرده و بنیان گذار این نوع کاراگاه بوده که در طی دهه ها بعد مثلا شاهد هرکول پوآرو هستیم. من اخیرا به ژانر گوتیک علاقه مند شده بودم و برای همون سراغ این کتاب هم اومدم که البته دیدم عناصر گوتیک خیلی خفیف در این داستان‌ها حضور دارن. پیشنهاد شخصی من این هست که از داستان معمای ماری ژوره بگذرید، البته نویسنده خیلی تلاش کرده از شیوه‌های تفکر نقاد و رفع مغالطات استفاده کنه ولی من تعداد زیادی ایراد به استدلال‌های خودش وارد میدونم و اخرشم به نظرم ناتموم اومد. ترجمه هم میتونست روان تر باشه، البته شاید خود نویسنده از کلمات انگلیسی ثقیل تر و جملات پیچیده تری استفاده کرده و مترجم هم خواسته به این شیوه نگارش وفادار بمونه.

من خیلی سعی کردم در داستان غرق بشم و بفهمم واقعا نویسنده چی می خواهد بگوید ولی چیزی دستگیرم نشد در حقیقت یک سری کلی گویی با شاخ و برگ بسیار زیاد حول موضوع قتل را مطرح می کرد اما بعد خواننده را رها می کند این موضوع در داستان اول و سوم زیاد خواننده را اذیت نمی کند اما در داستان دوم که همان معمای ماری روژه است خیلی اذیت کننده و حوصله سر بر است من این نوع نوشتن را علی رغم علاقه به ژانر پلیسی اصلا نپسندیدم

آلن پو نخستین نویسنده ایه که به طور حرفه ای ژانر پلیسی رو پایه گذاری میکنه. کتاب یک اثر کلاسیکه. مثل کارای پروست، رولان و ... در یک ژانر دیگه . سبک نگارش و نوع پرداختن به موضوع در دوران خودش کاملا عادی بوده. ولی خوب طبیعیه که برای ماها در حد مرگ خسته کننده باشه.