درباره راهبردهای مقابله ای والدین و مشکلات روان شناختی نوجوانان
در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم میتوان ورود سازهی تابآوری را به عرصهی ادبیات روانشناسی تحولی، انقلاب نو در نحوه نگرش روانشناسان، رواندرمانگران، روانپزشکان و مدد جویان به شمار آورد، بهگونهای که پیشازاین برای کودکان و نوجوانانی که در معرض سوءاستفاده قرار میگرفتند یا شرایط ناگوار زندگی را تجربه کرده بودند، آیندهای تاریک نه چندان خوشایند متصور میشد؛ اما شناسایی تابآوری بینشی دگرگون و امید وارونه برای ساختن فردای این کودکان و نوجوانان و نجات بزرگسالان پدید آورد. از جمله عواملی که سبب سازگاری هر چه بیشتر آدمی با نیازها و تهدیدهای زندگی میگردد و با سلامت روان رابطه نزدیکی دارد تابآوری است. به دلیل تأثیری که تابآوری بر سلامت روانی دارد طی سالهای اخیر توجه بسیاری از محققین را به خود جلب کرده است. از این رو، عواملی که ساز گاری هر چه بیشتر آدمی با نیازها و تهدیدهای زندگی را تبیین کنند، بنیادیترین سازههای موردپژوهش هستند. در این میان تابآوری از جمله سازههایی است که در حوزه پژوهشهای روانشناختی، بهویژه در عرصه روانشناسی سلامت، روانشناسی خانواده، روانشناسی تحول و بهداشت روانی جایگاه ویژهای یافته است، بهطوریکه هرروز برشمار پژوهشهای مرتبط با این سازه افزوده میشود. راتر (۱۹۸۵). بیان میکند یکی از عوامل مهمی که به افراد در برخورد و سازگاری با مشکلات و موقعیتهای استرسزا کمک میکند و او را در مقابل اختلالات آسیبشناسی و مسائل زندگی کمک میکند تابآوری میباشد. تابآوری از سازههای بنیادی شخصیت است که در بر گیرنده قابلیتهای فردی در رویاروئی، عقبنشینی و از سر گیری دوباره تلاش و مقابله با مشکلات میباشد. تابآوری به زبان ساده عبارت از تطابق موفقیتآمیز علیرغم وجود تهدید و شرایط ناگوار محیطی است که فرد در آن زندگی میکند. درواقع، تابآوری سازگاری مثبت در واکنش به شرایط ناگوار است؛ بنابراین با افزایش مقاومت و تابآوری در نوجوانان و جوانان میتوان به میزان زیادی از آسیبهای زیادی که در کمین آنها است پیشگیری کرد. بر این اساس پژوهش حاضر به دنبال کشف و شناخت بعضی از علل احتمالی تابآوری میباشد تا بتوان به افزایش چنین رفتاری کمک کرد.
در هر جامعهای سلامت کودکان و نوجوانان از اهمیت ویژهای برخوردار بوده است و تأمین بهداشت روانی به آنان کمک میکند تا از نظر روانی و جسمی سالم و نقش اجتماعی خود را بهتر ایفا کنند. از آنجایی که شخصیت آدمی در دوران کودکی و نوجوانی پیریزی میشود میزان مفید بودن او به چگونگی شکلگیری شخصیت وی و حل مسائل و مشکلات او در دوران کودکی و نوجوانی بستگی دارد. آمارهای موجود در این زمینه نشان میدهد که حدود ۲۰ درصد از کودکان و نوجوانان زیر ۱۸ سال به نوعی از مشکلات روانشناختی رنج میبرند. به طور کل شایعترین شکل مشکلات روانشناختی در دوران کودکی و نوجوانی افسردگی، اضطراب هستند.