مولای من ای خالق یگانه و شنونده نجواهای پنهانی و ای دانا بر اسرار سینهها و فکرها، ای یکتایی که هیچ فکر و ذهنی به عمق ذات مقدّست راه ندارد، و ای زیبای زیبائی آفرین، بندگان پاک و والا و دانایت که قلبهایشان را از محبت و شناخت نسبت به خودت، مملّو ساختهای، وجود عزیز و نازنیت را با گوهر الهی خودشان که شما در درونشان به امانت نهادی(فطرت) شناختند، و عاشقت گشتند و سرپرده تسلیم محض اوامر ربوبّی شما گشتند. پاکان و گرانقدران، با اعمال نیک و رفتار نیک رضایت وجود مقدست را طلب نموده و از هر آنچه که شما نمیپسندی دوری جستند و با چنگ زدن به رضا و خشنودی شما، نهاد پاک و سپید درونشان را همچنان از غبار آلودگی گناهان و خطاها دور نگهداشتند. آنگاه در ژرفای شب قدر وجودشان که از هزاران ماه برتر است، نور دائمی از جانب شما۰(حق تعالی) بر آئینه صاف دلشان تابید و با عمق فکرت و جان دریافتند که همه نعمتها از جانب شماست و آبشار زیبائیها و هدایا از محضر ربوبی شما بر سر بندگان شادابی و لطف و نعمت را سرازیر میکند. این نیکانِ خالص دریافتند که سرچشمه و اصل هر چه دانایی و خیر وخوبی و زیبائی و سرورو شادی که در این عالم مشاهده میشود، از شما حضرت احدیت میباشد. و ما بندگان فقیرانی ناتوان هستیم که با تکیه بر قدرت لایزال شما بر سرخوان نعمات شما ریزه خواریم و جز اظهار تهیدستی فقر و ناتوانی، حرفی برای گفتن نداریم. خداوندا،عاشقانت با آگاهی از فقر مطلق خود، و دانایی از وجود پادشاه ثروتمند و بینیازی که مهربانی و بخشندگی ای بیمنتها و ابدی دارد، به اقلیم عشق پا نهادند و آنگاه با جامهای پیاپی عشق و دلدادگی، نعره مستانه اطاعت و تسلیم از شاه نازنین وجود، بر کشیدند که مَنْ رامَ یشتری، هر چه بر تسلیم و اطاعت افزودند، شعله عشقشان فروزانتر شد، آنچنان که محبّتشان برای شما، خشم و کینهشان برای شما و فکر و کار و لحظه لحظه نفس کشیدنشان بخاطر محبّت به حضرت قدس والایت شد. اِنّ صلاتی و نُسکی و محیای و مماتی لله ربّ العالمین اینان از عمق وجود فریاد برآوردند که لامؤثر فی الوجود الاّ الله تعالی و به هر جا که نگریستند، روی زیبای مولای خود را دیدند و سر بر سجده شکر نهاده و لک الحمد گویان، دم عاشقانه باالله تعالی بودن را عید گرفتند (که خاکم بوی گُل گرفته از همنشینی با این گُل خوشبوی مستی آور)عاشقانت و دلسوختگان حریم کبرئیائیت، با ایمانی کامل، همراه تسلیم محض و شکر لحظه به لحظه، معنای لا اله الاّ هو، باشد که با فیض بیکرانت بدانان بپیوندیم.
برگرفته از درسهای استاد مرحوم آیه الله سیدعلی هاشمی گلپایگانی