آبراهام والنتاین ویلیامز جکسن(۱۹۳۷-۱۸۶۲ میلادی) از پیشگامان مطالعات ایرانی در آمریکا بود که از او به عنوان نخستین ایران شناس بزرگ آکادمیک آمریکایی نیز یاد می شود. جکسن که حدود ۴۰ سال وظیفه ی تدریس زبانهای هند و ایرانی در دانشگاه کلمبیا را نیز به عهده داشت، یکی از محققان خوش نام در رشته ی زبان، ادبیات و ادیان ایران باستان به شمار می رود که برای مطالعات و مشاهدات ایران شناسی خود پنج مرتبه به ایران سفر کرد.
سفرنامه ی حاضر مربوط به سال های ۱۹۰۷و ۱۹۱۰ میلادی است. ارزش این کتاب را می توان در بررسی اوضاع و احوال اجتماعی و زندگی مردم دانشت. جکسن در مسیر مسافرتش از باکو و حاشیه ی دریای مازندران تا شرق ایران، یعنی مشهد و نیشابور، جلوه های فراوانی از فرهنگ، زندگی اجتماعی، آداب، باورها و مناسک مردم را ثبت و ضبط کرده است. این دانشمند در کنار گزارش رویدادهای سفر در این کتاب، اطلاعات کامل و جامعی از تاریخ، ادیان و فرهنگ مردم ایران نیز ارائه کرده است.