«شهید، حقیقت شگفتآوری است. ما چون به مشاهده شهدا عادت کردهایم و ایثارها، عظمتها، وصایا و راهی که آن ها را به شهادت رساند، زیاد دیدهایم، عظمت این حقیقت نورانی و بهشتی برایمان مخفی میمانَد؛ مثل عظمت آفتاب که از شدّت ظهور، برای کسانی که دائم در آفتابند، مخفی میمانَد...آنچه که مهم است، حفظ راه شهداست؛ یعنی پاسداری از خون شهدا. این، وظیفه اوّلِ ماست. در قبال شهدا، همه هم موظّفیم. نه این که بعضی وظیفه دارند و بعضی ندارند. البته کسانی که مسؤولیّتی دارند و شانههای آن ها زیر بار مسؤولیتهای بزرگ یا کوچک قرار گرفته است، وظیفه بیشتری دارند.»