طی ۶۰ سال گذشته یکی از مهمترین معضلات اجتماعی کشور مهاجرت روستاییان بوده است که در دو مرحله اصلاحات ارضی و پس از انقلاب بهمن ۵۷ رخ داد و متعاقب آن گاه به آسیبهای شهری گوناگون منجر شده است. به طوری که اغلب سیاست گذاران برای شانه خالی کردن از بار مسئولیت تمامی مشکلات شهری را به گردن مهاجران انداخته اند، گویی دیواری کوتاه تر از آنها نبوده است. اما اکنون، پس از سنگین تر شدن کفه بحران های شهری، در سایه سیاست های حمایتی دولت برای بازگشت به روستاها و وجود امکانات زیرساختی و حمل و نقل، بخشی از آن مهاجران اولیه به همراه برخی از فرزندان خود به معکوس کردن این روند اقدام کرده اند و با قید فصلی بودن به روستاها بازگشته اند. این روند به عنوان مهاجرت معکوس فصلی روستایی در قالب خانه های دوم نام گرفته است.
خانه های دوم روستایی موضوع اصلی این نوشتار است. این کتاب به پرسش هایی درباره چگونگی مهاجرت معکوس، ماهیت و کیفیت ایجاد خانه های دوم روستایی پاسخ می دهد و اینکه چه کسانی، با چه منزلتی و برای چه منظور به مهاجرت معکوس روستایی و ساخت خانه های دوم به ویژه در مناطق مرکزی کشور اقدام می کنند. این اثر تألیفی حاصل تلاش های پژوهشی نویسنده در دو دهه گذشته است. وی تحصیل کرده جامعه شناسی با گرایش توسعه اجتماعی روستایی از دانشگاه تهران است و به عنوان مجری با همکار در چندین طرح پژوهشی در حوزه مطالعات روستایی و شهری نقش مؤثر داشته است.