تاریخ میگوید هیچگاه روال نبوده پیشوای بغداد بازنشسته شود. انتخابهای او محدود بوده است به کاخ یا گور. در این چارچوب صدام حسین فرزند خلف بغداد بود. صعودش به قدرت و قبضه مطلق آن طبیعی بود و بیرون آمدنش از کمینگاهی که دوربینها از آنچه بود تحقرآمیزترش کردند و حلقآویزشدنش در میان فریادهای انقلابی نیز طبیعی بود. زاده تفنگ بود و کشته طناب. در کتاب، شماری از مردان سیاست عراق در عصر صدام حسین، داستان برآمدن و فرو شدن او را توصیف میکنند و عبرتهایی میآموزند که مانندشان کم یافت میشود.