«ابوجعفر یحیی بن ابی زید» مشهور به نقیب البضره یا ابوجعفرالنقیب، از عالمان و» دانشورانی است که ابن ابی الحدید- شارح نهج البلاغه- محضر علمی او را درک کرده است. نقیب البضره علاوه بر تسلط و اشراف بر دانش های کلام، تاریخ، فقه الحدیث، ادبیات و...، به ارائه تحلیل های عمیق و نو از حدیث و رویدادهای صدر اسلام می پردازد و در این عرصه از پژوهشگران کم نظیر است. ابوجعفرالنقیب دو ویژگی برجسته دارد که او را از هم طرازان خود ممتاز کرده است؛ یکی اعتدال و میانه روی اوست که با وجود آنکه در عصری می زیست که بازار مجادلات کلامی داغ بوده و زمینه برای موضع گیری های تند و خارج از انصاف فراهم بوده، هیچ گاه از جاده اعتدال و انصاف خارج نگشته است و دیگری حریت و آزاد اندیشی وی است که در ارائه دیدگاه های خود هیچ گاه در بند تعصبات فرقه ای نشده بلکه تلاشش در رسیدن به حقیقت بوده است. شاید بتوان ادعا کرد که در قرن ششم و اوایل هفتم تجسم اعتدال، عقل گرایی و ازاد اندیشی بوده است