کتاب نشانه ها نشر انتشارات بهار سبز

تو معجزه‌ی عشق بودی و بدون چشم‌داشت می‌بخشیدی، هر چه بیشتر بخشیدی افزون‌تر شدی از این زمین و زمانه‌ی سخت که خیلی وقت بود منیت‌ات را به او سپرده بودی و رود بودی؛ جاری و روان. عمرت موسم نیکوکاری بود و گشاده دستی؛ خدای‌گونه دست گرفته بودی و در خفا... و بعد از رفتنت هاج و واج در غیرت و مردانگی‌ات گم می‌شدیم، در اشک‌ها و دعاهای غریبه‌هایی که با از دست دادنت از ما سوگوارتر بودند. آنان که قفل‌ها را برایشان گشوده بودی و بر کلون خسته‌ی زنگار گرفته‌ی دلشان نور امید بخشیده بودی...