نگویید چیزی نداریم، نامزد جایزه ی بوکر ۲۰۱۶، راوی زندگی دو نسل متوالی از یک خانواده ی بزرگ چینی است: نسلی که انقلاب فرهنگی سرشار از بیعدالتی و تحقیر در دهه ی ۱۹۶۰ را تجربه کرد و فرزندانش، دانشجویانی که خشونت و قتلعام از سوی حکومت را در رویدادهای ۱۹۸۹ میدان تیانآنمن از سر گذراندند.
در مـرکـز ایـن داسـتان حمـاسـی، دو زن حضـور دارنـد؛ مـاری و ای-میـنـگ. ماری میکوشد از خلال رابطهاش با ایـمینگ، قصه ی خانوادهٔ متلاشیاش در ونکــوورِ زمـان حـال را بازسـازی کنــد و پاسـخ پرسشهایی را بیـابد. او سـرانجام درمییابد چطور کای، پدر مرموزش که پیانیستی بااستعداد بود، اسپارو، پدر ای- مینگ که آهنگسازی برجسته بود و جولی، ویولنیست نابغه، مجبور میشوند در دوره ی کارزارهای سیاسی چین، شخصیت هنری خاص خود را تغییر دهند، کاری که پیامدهایش تا پایان عمر رهایشان نمیکند.
مادلین تین با چیرهدستی و پختگی، طنز و هنرمندی، رمانی میآفریند به شدت عمیق و درونی و در عین حال سیاسی که گرچه از جزئیات زندگی چینی سرچشمه میگیرد، بیتردید جهانشمول و غیر قابل چشمپوشی است.