کتاب بچه هایی از این جنس نشر آرادمان

از پشت در، صدای پُتک‌‌زدن به دیواری می‌آمد. شاید داشتند آن را خراب می‌کردند. چند قطره از بارانِ پایان‌یافته به شیشه‌های غبارگرفته‌ی اتاق چسبیده بودند و در جدال با گرمایی که به‌سرعت آن‌ها را می‌بلعید، تقلا می‌کردند. بهجت گوشه‌ای، روی صندلی آهنی، کودکِ خفته را به سینه می‌فشرد و آرام‌آرام تکان می‌داد. مردی با ریش آشفته و شانه‌های خمیده، بی آن‌که در بزند، وارد شد و چند برگه کاغذ را که در دست داشت، به بهجت نشان داد. «دارد تمام می‌شود.»