بررسی رابطه اضطراب با سبک‌های‌شناختی و اجتناب‌شناختی در بین دانشجویان پیام نور مهاباد

انسان موجودی است که به‌صورت اجتماعی زندگی می‌کند و در طول حیات خویش نیازمند تعامل باهمنوع می‌باشد. شاید به‌دوراز واقعیت نباشد که بگوییم هستی انسان درگرو ارتباطات و تعاملات اجتماعی است و در غیاب این روابط اجتماعی موجودیت او محکوم‌به فناست. انسان از دوران کودکی همه مفاهیم، احساسات، گرایش‌ها و مهارت‌های خود را درزمینه ‌ای از زندگی گروهی کسب می‌کند. همان‌طور که انسان می‌تواند با دیگران ارتباط برقرار کند و درعین‌حال، وجود خویشتن را رشد دهد، می‌تواند به‌عنوان یک فرد مشخص از مصالح خود دفاع کند. اما از سوی دیگر محرومیت از رشد و تکامل اجتماعی باعث منزوی شدن انسان و عدم پرورش استعدادهای وی و درنتیجه به مخاطره افتادن سلامت روان او می‌گردد. رسیدن به اوج قله‌های خودباوری و خودشکوفایی و کسب مطلوبیت فرهنگی و اجتماعی مستلزم داشتن روابط اجتماعی سالم و سازنده می‌باشد. لذا توانایی تعامل با دیگران به شیوه‌ای شایسته و نتیجه‌بخش، در همه مراحل زندگی ما اهمیت بسیار دارد. اضطراب اجتماعی که از آن به‌عنوان تجربه ناراحت‌کننده در حضور دیگران تعریف می‌شود، یکی از عواملی است که در روند رشد و تکامل اجتماعی افراد خلل ایجاد می‌کنند و مانع از شکوفایی استعدادها و اثبات وجود افراد می‌شود. در دوران معاصر، اضطراب اجتماعی یکی از مشکلات روانی اجتماعی است که تأثیرات منفی بسیار زیادی بر عملکرد اجتماعی، تحصیلی و شغلی و درنهایت احساس شادکامی افراد دارد.