کتاب اصول نسبیت نشر نی

نظریۀ نسبیت یکی از دو نظریۀ اصلی فیزیک مدرن است که به‎تدریج از نیمۀ دوم قرن نوزدهم با توسعۀ مبانی ریاضی آن و پیدایش معادلات ماکسول و آشکارشدن نقاط ضعف مکانیک نیوتنی مطرح شد و در ابتدای قرن بیستم به ثمر نشست. اگرچه این نظریه به‌درستی به نام آینشتاین نامیده شد، ولی دانشمندان زیادی در شکل‎گیری آن نقش داشته‎اند. از فیزیک‌دانانی تجربی همچون مایکلسون و مورلی گرفته تا فیزیک‌دانانی همچون ماکسول، ماخ و لورنتس، تا ریاضی‌دانانی همچون ریمان، کریستوفل، پوانکاره و مینکوفسکی. هر‎یک از دانشمندان از دید‌‎گاهی متفاوت به موضوع نگریسته‎اند و بستری را شکل داده‎اند که درنهایت آلبرت آینشتاین بر‌پایۀ این بستر، شکلی واضح و قاطع به دستاورد‎های آن‎ها بخشید و افتخار اکتشاف آن را به نام خود ثبت کرد. کتاب حاضرمجموعه‎ای از نخستین مقالات از چهار فیزیک‌دان و ریاضی‌دان برجستۀ قرن بیستم دربارﮤ این موضوع است، که هریک از آن‎ها، از مقالات شاخص تاریخ فیزیک محسوب می‎شوند. به‎ویژه، دو مقالۀ «دربارﮤ الکترودینامیک اجسام متحرک» و «بنیاد نظریۀ نسبیت عام» نوشتۀ آلبرت آینشتاین و مقالۀ «فضا و زمان» نوشتۀ هرمان مینکوفسکی ازجمله رویدادهای بسیار مهم و نقاط عطف در تاریخ علم و جهشی در معرفت بشری به شمار می‎ آیند.