کتاب مجموعه مشاهیر ایران و جهان، لوییز ایزادور کان اثر جوزف روسا نشر و گروه نشریات یزدا

در تاریخ معماری به ندرت دیده شده است که بنایی نشان از تغییر در را ه و رسم آموزش در آینده داشته باشد. لوییز ایزادور. کان در میان سال های ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۳ با افزودن قسمت الحاقی گالری هنر دانشگاه ییل و با معرفی بناهای عظیم در معماری مدرن امریکا به این مقام دست یافت. تفکرات انتقادی معماران را از نظر تاریخ، می توان به دو گروه ساده تقسیم کرد: گروه اول، بیان پیشین را بهبود می دهند و آن را تصحیح کرده و اجرا می کند؛ گروه دوم در کنار تفکر رایج، مسیر جدیدی را پیش می کشد، درحالی که گروه اول طرز تفکر مشخصی را توسعه می بخشد و منجر به شکل گیری مسیرهای اصلی در کار می شود، گروه دوم مسیر نوینی را در آموزش و تربیت معماری به وجود می آورد. میراث به جای مانده از طرز تفکر کان، او را در گروه معماران خلاق قرار داده و به یکی از معماران سرشناس امریکایی قرن بیستم پس از دوره ی فرانک لوید رایت تبدیل کرده است. کان هیچ گاه به معنای واقعی کلام، بخشی از بدنه ی اصلی زیبایی شناسی سبک بین المللی نبود؛ اما درعوض، با پذیرفتن نمونه های تاریخی، فرآیند طراحی خود را بهبود بخشید که در ایدئولوژی معماری نوین تجلی یافت.