داستانی که همه جای دنیا همین است.
از لحظهای که کودک تازه متولد شده وارد خانه شود، همه جا فقط صدای او شنیده میشود. او گریه خواهد کرد تا توجه شما را جلب کند و کودک نوپایتان خیلی ساده آموزههای شما را نادیده میگیرد. فرزند نونهال شروع به نشان دادن نشانههایی از سرکشی میکند و نوجوانتان هر پیشنهاد یا توصیهای به او بدهید را نشنیده میگیرد. حتی بچههای بالغ و بزرگتر هم وضعی بهتر از این ندارند، درست است؟
بچهها هیچ وقت گوش نمیدهند- این حقیقتی در کل جهان است. بحث بر سر سبک والدگری شما نیست و قطعاً به معنای شکست در فرزندپروری هم نیست. شاید بسیار خردمند و باهوش باشید اما فرزندانتان هرگز نمیخواهند به شما گوش بدهند. ارتباط فرزندان و والدین همیشه همینطور بوده و هست.
حرف مرا باور کنید، من میدانم.