دوست داشتن هر چیز متأثر از شناخت آن است و دوست داشتن شیراز جنت طراز به واسطه شناخت فرهنگی هنری آن میسور است که وصف آن نزد بزرگان و اهل علم و خرد بر کسی پوشیده نیست( هر که با اهل عشق همبازی است*اهل هر کجا که هست شیرازی است). پیشینه تاریخی، فرهنگی و هنری، رویدادها و دگرگونیها و آنچه در سدههای متمادی برآن گذشته، شیراز را شهره آفاق و انفس ساخته و نه تنها نزد ایرانیان بلکه جهانگردان و محققین خارجی در زمره شهرهای کهن باستانی چون اصفهان، همدان، ری، و نیشابور قرار گرفته و در کتب و رسالات بسیاری از آن نام برده شده است.
شیراز از دوران کهن سخنوران، دانشمندان، پزشکان، اخترشناسان، ریاضی دانان، عارفان و حکیمان، معماران و کاشی کاران و موسیقی دانان بزرگی همچون سعدی، حافظ، ملاصدرا، ملا قطب، عبدالله خفیف، روزبهان، ابن مقله، سیبویه، استاد قوام الدین و زین الدین و بسیاری دیگر در خود پرورانیده که آثار جاوید آنهانه تنها مایه افتخار شیرازی و ایرانی بلکه قاطبه علاقه مند به چنین حوزههای فرهنگی، علمی و هنری میباشد:
آفاق را گردیدهام مهر بتان ورزیده ام* بسیار خوبان دیدهام اما تو چیز دیگری
کتاب حاضر کوششی است در گردآوری و تدوین واژگان، اصطلاحات، گفتهها و متلکهای شیرازی که مسلما بدون وجود آثار ارزشمندی همچون دو جلد محمود سپاسدار، نقی بهروزی و حسین خدیش امکان پذیر نبود. پژوهشگر بزرگوار محمود سپاسدار در دو کتاب فرهنگ شیرازی خود با پژوهشی دانشورانه و چارچوبی علمی و درخور خواننده، اهتمام شایستهای به خرج داده تا فرهنگ گفتاری شیراز را چه در لهجه و چه کاربرد به شکلی ایده آل معرفی نماید و ازین رهگذر سهم به سزایی در ابقا و حشر و نشر آن فرهنگ ایفا کند. متذکر شوم که در کتاب حاضر ممکن است به عباراتی برخورد که به نظر شیرازی صد در صد نیاید و همگان در کشور آن را بر زبان آورند که مراد از این دسته عبارات صرفا آشنایی بیشتر با فرهنگ غنی گفتاری ایرانی بوده است که البته در بین آگاهان عرصه ادبیات شیرازی نامانوس نمیباشد.