کتاب ورزش دی در افراد بالغ مبتلا به چاقی اثر دومینیک هانسن نشر انتشارات حتمی

از قرن ۱۹، اروپا و ایالات متحده آمریکا یک انقلاب صنعتی را تجربه کردند که در آن سفر با مسافت زیاد و تولید مقدار بالا (صنعتی)، همه با مصرف انرژی نسبتاً کم برای انسان امکانپذیر شد. انقلاب دوم توسط اختراع کامپیوتر آغاز شد. توسط این اختراع، بسیاری از کارهای فکری همه گیر شد، و ارتباطات از تعامل چهره به چهره شخصی به ارسال و دریافت ایمیل و برقراری ارتباط در سیستم شبکه اجتماعی تغییر کرد. به دلیل این تغییرات شدید، انسان‌ها حالا قادر به سفر سریعتر و بیشتر از قبل هستند، و مقادیر بیشتری از انواع اختراع‌ها را در یک چارچوب زمانی کوتاه تولید می‌کنند، و کارهای فکری که فراتر از توانایی‌های مغز انسان می‌باشد را انجام می‌دهند. با این حال، یک بعد منفی برای این داستان موفق وجود دارد. از زمان معرفی وسایل نقلیه و مکانیکی / دستگاه‌های دیجیتال، دیگر نیاز به یک فعالیت بدنی با سطح بالا برای رسیدن به اهداف زندگی روزمره وجود ندارد و سبک زندگی بیحرکت شروع می‌شود. در نتیجه، این موضوع مورد توجه قرار گرفته است که سطح فعالیت بدنی انسان به طور پیوسته در قرن گذشته کاهش یافته است. در مقابل، در دسترس بودن مواد غذایی، و به طور ویژه مواد غذایی غنی از چربی، در بازه زمانی مشابه افزایش یافته است. چنین محیطی حفظ وزن بدن مناسب را بهبود نمی‌بخشد، چون تصور بر این است که ما، انسان‌ها، به طور ژنتیکی به راحتی توده بافت چربی ذخیره را در صورت تعادل کالری مثبت (عدم فعالیت بدنی و / یا افزایش مصرف کالری) قبلاً تعیین کرده‌ایم. ژنوم ما احتمالاً در اواخر دوران سنگی (۵۰.۰۰۰-۱۰.۰۰۰ سال قبل از میلاد) از معیاری که موافق با بقاء در یک محیط طالب فعالیت بدنی مانند جامعه گردآورنده و شکارچی‌های اجداد ما می‌باشد انتخاب شده است. نوسانات بین فراوانی غذا و قحطی غیر معمول نبوده است، و منجر به نوسانات در ذخائر سوخت درونزا، انسولین پلاسما و پروتئین‌های تنظیمی متابولیکی می‌شوند که به نوبه خود ممکن است از انتخاب ژنوتیپ متابولیکی بهینه برای چنین شرایطی مشتق شده باشد. تئوری ژن-صرفه‌جو بیان می‌کند که این افراد در اواخر دوره سنگی قادر به تبدیل کردن کالری‌ها به بافت چربی بوده‌اند و به راحتی بافت چربی را در طول فراوانی غذا ذخیره می‌کرده‌اند، تا به احتمال زیاد میزان بقای بالاتری در طول قحطی داشته باشند و قادر به انتقال ژن‌های خود به نسل بعدی باشند. این ممکن است دلیلی باشد که بسیاری از افراد جامعه مدرن حامل این ژنوتیپ صرفه‌جو باشند. بنابراین، تغذیه بیش از حد همراه با سبک زندگی ساکن، در حال حاضر در دوران مدرن، می‌تواند مسئول افزایش شیوع چاقی باشد. اگرچه زمانی استراتژی بقا موثر بوده است، اما در حال حاضر عواقب زیان‌آوری دارد. مهم است که از چاقی جلوگیری / درمان شود، چون این بیماری می‌تواند به عنوان یک آمادگی برای بسیاری از بیماری‌های دیگر مانند مقاومت به انسولین / دیابت نوع ۲، بیماری‌های گوارشی، اختلال در عملکرد ریوی، انواع سرطان خاص، صدمات ارتوپدی، بیماری‌های قلبی عروقی، و غیره در نظر گرفته شود. به طوری که در نتیجه، امید به زندگی در حدود ۶-۷ سال در افراد چاق، در ترکیب با یک بیماری مزمن بزرگتر، بستری مکرر، و / یا کیفیت زندگی پایین‌تر کاهش می‌یابد. با وجود شواهد موجود دربارۀ اثرات مخرب چاقی بر سلامت و امید به زندگی، و این واقعیت که هر دو متخصصان مراقبان بهداشتی و بیماران به خوبی از این عواقب آگاه هستند، شیوع نشانه‌های چاقی در سراسر جهان در حال افزایش است. بنابراین، دولت‌ها و ارگان‌های رسمی در حال ترویج فعالیت بدنی و رژیم غذایی سالم در مقیاس جامعه هستند. علاوه بر این، افزایش مقدار منابع موجود دربارۀ این موضوع به متخصصان مراقبت‌های بهداشتی، و همچنین بیماران، به منظور مبارزه آنها در برابر چاقی کمک کننده است.