این کتاب برآیند پژوهشی است درازدامن، که هدف اصلیِ آن پرداختن به امکان میانرشتگی در دانشگاههای ایران، و پاسخ به این پرسش بود که حسب تجربه جهانی، میانرشتهایها چگونه میتوانند در ایران با موفقیت همراه شوند؟ قرار بر این بود که نتایج این پژوهش راهنمایی برای وزارت علوم، تحقیقات و فناوری باشد تا بر اساس آن، مأموریتی را که از سو ی دولت و بر اساس قانون چهارم برنامۀ توسعه به این وزارتخانه (و در امتداد آن به پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی) محول شده بود، به انجام رسد. آن مأموریت تربیت «نیروی متعهد و متخصص» برای پیشرفت کشور بود.