کتاب سیاست جنایی ایران و انگلستان در قبال مجرمان سابقه دار مهدی شری زاده نشر آریا دانش

مطالعه سیاست جنایی تقنینی ایران در دوره های مختلف قانونگذاری به وضوح بیانگر تأثر آن از مبانی نظریه بازدارندگی مجازات ها در مبحث تکرار جرم بوده و فاقد هر گونه روشمندی منسجم و حساب شده ای می باشد، این مطالعه نشان می دهد که این سیاست در همه دوره های قانونگذاری، با پذیرش تکرار جرم به عنوان یکی از کیفیّات عام تشدید مجازات، مبتنی بر اندیشه سزادهی و اِعمال مجازات بیشتر بر مجرمان مکرّر بوده است. به گونه ای که می توان گفت علیرغم وجود هرگونه روشمندی منطقی در این سیر قانونگذاری کیفری، در برخی دوره ها، قانونگذاران بر اِعمال حداکثر مجازات و اِعطای حداقل امتیازات و کیفیّات مخفّفه به تکرار کنندگان جرم پای فشرده اند و در دوره ای دیگر نه تنها به پیشگیری از تکرار جرم از طریق اقدامات تأمینی روی آورده اند، بلکه با پذیرش معیارهای جدید از شدّت مجازات ها نیز کاسته اند. با وجود این، شناخت و بررسی تکرار رفتار جنایی و ضرورت تبیین گونه های واکنش در مقابل این پدیده، نیازمند درک عمیق موضوع تکرار جرم در میان سایر موضوعات حقوق کیفری و جرم شناسی است. -قسمتی از متن کتاب-