دوستی عشق است. زندگی با عشق جان میگیرد.
روح انسان در سایه محبت و مهرورزی شکوفا میشود و جوانی فصل زیبای زندگی و مظهر عشق و بندگی است. جوان، جلوه زیبا و صحیفهای از کلمات پاک خداوند است. قلب پاک و بیآلایش جوان، دریچهای گشوده به ملکوت است.
برای رسیدن به کوی معنویت و عشق، یکی از راهها، دوستی با شهداست. جوانان میتوانند با بهره جستن از بینش و منش شهدا به وادی پاکی و ایمان قدم بگذارند.
اگر ما بخواهیم بنیه اعتقادی و اخلاقیمان را تقویت کنیم و مشکلات اخلاقی نسل جوان را کمتر سازیم، آشنا شدن با سبک و سیره شهدا، مؤثرترین راه برای رستگاری و فلاح است. فُزْتُمْ فَوْزاً عَظِیماً...
چه زیباست که با شهدا دوست و رفیق باشیم و در فراز و نشیب زندگی از آنها یاد کنیم و به آنها متوسل شویم تا شهدا همواره از ما دستگیری کنند؛ چراکه آنان همچون چراغی فروزان مسیر کمال را به انسان نشان میدهند. با شهادت خود کمال انسان را با زیباترین وجه، در برگهای زرین تاریخ به تصویر میکشند. چنانکه محمد جلالالدین مولوی بر آن است که «تلاطم رقص خون در کربلا، از صد طوفان نوح شهرهتر است.»
آری شهدا اسوه و الگوی انسانیت در آزمون الهی هستند. آنان در امتحان سخت الهی سرافراز و سربلند بیرون آمدند و پیام و راز موفقیت را به همه مردم نشان دادند. ثمره دوستی با شهدا در دنیا این است که به حیات طیبه میرسیم و در آخرت به اذنالله شفیع ما خواهند بود.
شاید آدم فکر کنه تو این دوره زمونه همچین آدم هایی پیدا نمیشن ولی چرا هستن جوون هایی که با اخلاص تو راه خدا جهاد می کنن و شاید کسی توی زمان حیاتشون نشناستشون.
شهید دانشگر مثل چراغی توی تاریکی هستن برام که راه روشن می کنن.
جالبه که بعد از شهادت هم دست خیلی ها رو گرفتن و حاجتشون رو دادن.چه مقامی!:)