کتاب مجموعه تاریخ شفاهی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، از طرابلس تا دمشق جلد 5 اثر محمدرضا باقری نشر انتشارات مرکز مطالعات سیاسی و بین المللی وزارت امور خارجه

در پانزدهم اردیبهشت سال ۱۳۳۱ در محله راه‌آهن تهران (خانه‌های سازمانی کارمندان راه‌آهن) به‌عنوان چهارمین فرزند (سومین پسر) آقای اصغر باقری که در میان ‌همکارانش از حسن شهرت برخوردار بود، به دنیا آمدم. نام مرا محمدرضا نامیدند. به دلایلی که برایم روشن نیست من را نذر امام رضا (ع) کردند. مادرم عصمت فدائی متولد تبریز و در ۱۴ سالگی در تهران ازدواج‌ کرده است. روزها و هفته‌ها و ماه‌های عمرم به‌سرعت سپری شد و در اول مهر سال ۱۳۳۷ وارد دبستان ‌هاتف شدم. برای من هم مانند هرکس دیگری شیرین‌ترین دوران تحصیل، دوران ابتدایی بود. خاطرم هست که در کلاس چهارم دبستان، به دلیل صوت خوش، هرروز می‌بایست سر صف مدرسه، قرآن تلاوت می‌کردم. در کلاس ششم دبستان، معلمی به نام آقای قاضی میرسعید داشتم که مرد متدین و خوبی بود. دانش‌آموزان کلاس خود را گروه‌بندی می‌کرد و برای هر گروه یک سرگروه انتخاب می‌نمود و سپس آن‌ها را به مسجد نزدیک خانه آن‌ها می‌فرستاد. من نیز سرگروه یک گروه پنج‌نفری بودم که می‌بایست هرروز نماز ظهر و عصر را در مسجد می‌خواندیم. دفتر کوچکی داشتم و افراد را حضوروغیاب کرده و به آقا معلم گزارش می‌دادم.