مولانا جلالالدین محمد بن حسین الخطیبی البکری معروف به مولانا، از بزرگترین شعرای متصوفه ایران، به سال ۶۰۴ هجری در بلخ تولد یافت. پدرش محمد بن حسین ملقب به بهاءالدین ولد نوه دختری علاءالدین خوارزمشاه بود و از فضلاء و مشایخ عرفا محسوب میشد و ظاهراً از جمله خلفاء شیخ نجمالدین کبری بود که نزد خوارزمشاه تقرب داشت. و گویا در نتیجه بدگویی و در اثر نفوذ و شهرتی که پیدا کرده بود مورد حسادت حسودان قرار گرفت، به طوری که مجبور به مهاجرت شد. پس با پسرش جلالالدین، که در آن تاریخ ۵سال بیش نداشت، از راه بغداد قصد سفر حج نمود.
-قسمتی از متن کتاب-