کتاب حاضر در مورد بن مایه های اساطیری با محور قرار دادن هفت عبادتگاه شاخص در ایران از جمله: مهرابه، چغازنبیل، سقانفار، آتشکده، کلیسا، مسجد و سقاخانه به بررسی جنبه های آیینی ِنمادها، رنگ ها و نقش هایی می پردازد، که انسان ها بر پایه اعتقادات و اسطوره هایشان به آنها هویت بخشیده اند تا در جریان زندگی اجتماعی از مواهب و تقدس آنها بهره گرفته و به منبع فیض الهی نزدیکتر شوند. در این میان به بررسی وجوه تشابه و تفاوت میان بن مایه های اساطیری در فرهنگهای مختلف، پرداخته می شود. بن مایه های اساطیری موجود در نیایشگاهها، حامل پیامهایی از فراسوی زمان ها و مکان ها می باشند که واقعه و رخدادی بزرگ و مهم را به بشر یادآور می شوند. اساطیر و به دنبال آن نمادها به عنوان شاخص های هویت بخش جوامع و مذاهب در نظر گرفته شده و در تمامی زمان ها و مکان ها، رفتارهای احترام آمیز انسان ها را به خود جلب می کنند. آنها همچون تصویری روشنگر در زندگی روزمره ما نقش اساسی دارند و واکنش هایی را از سوی مخاطبان در بر می گیرند. شواهد نشان می دهد که تعدادی از نشانه ها رد پای رومی دارند. برخی دیگر از نشانه ها در ایران ترجمه شده ولی برخی دیگر، هنوز ترجمه ی درستی از آنها به دست نیامده است.