کتاب شب حنظله ها رضا کشمیری نشر انتشارات شهید کاظمی

سفرۀ صبحانه پهن بود. مادر در قابلمه شیر را برداشت، بخار بلند شد سمت صورتش. محمدمهدی در هال را باز کرد و نشست سر سفره. وضو گرفته بود و دست‌های لاغرش از سرما قرمز شده بود. دستش را روی بخار قابلمه گرفت و به هم مالید تا کمی گرم شود. سریع صبحانه‌اش را خورد و لباس پوشید. خواهرش چادربه‌سر و کیف‌به‌دست، نگاهی به ساعت انداخت و رو به او گفت: «عجله کن محمدمهدی! مدرسه‌مان دیر شد، به‌موقع نمی‌رسیم به کلاس.» خواهر نگران و منتظر پا‌به‌پا شد و دستانش را به هم پیچاند. محمدمهدی بی‌توجه به نگرانی او، با آرامش سمت طاقچه رفت. قرآن را برداشت و بوسید. نشست و قرآن را مقابلش باز کرد. خواهر طاقتش تمام شد، پرسید: «وقت نداریم، تازه می‌خوای قرآن بخونی؟! دیر می‌رسیم مدرسه.» با خونسردی نگاهی به خواهر انداخت و گفت: «من تا چند آیه از قرآن نخونم، هیچ‌جا نمیام.»