وقتی یک مسلمان، برای ادای فریضۀ حجّ و سنّت عمره سفر میکند، طعم شیرین اسلام و عبودیّت را چشیده تبلور ایمانش را در خلال انجام این مناسک، یافته و خویشتن را در حضور خدای تعالی و روحانیّت و معنویّت او میبیند.
امّا با کمال تأسّف، در طول این سفر، با واقعیّتهای تلخ، برخوردهای خشن و رفتارهای زشت جاهلی مواجه میگردد؛ با انواع دروغها که به پیامبر اکرم نسبت داده می شود و تهمتها و افتراهای باطلی که به مسلمانان و مؤمنان، زده میشود.
بدین ترتیب، آرزوهای معنویش از این سفر روحانی، به واقعیّتی تلخ مبدّل میشود که مایۀ وهن اسلام و مسلمین است؛ خصوصاً که این گونه اعمال، در مراکز عبادت و مساجد مقدّسی صورت میپذیرد که برترین و مقدس ترین مساجد نزد مسلمانان هستند؛ مکانهایی که هر مسلمانی آرزو دارد در طول عمر خود، فرصت حضور در آنها و بهره برداری از فیوضات معنوی آن اماکن مقدّس را داشته، برای قوام بخشیدن به باورهای ایمانی خود، در رواقهای آن بنشیند.