کتاب بانوی من، قمری من نشر انتشارات ویهان

دیگر چرت زدن بعد از ناهار برای چند سال است که عادتم شده است. روی یکی از صندلی‌های اتاق نشیمن می‌نشینم، کوسنی را زیر سرم می‌گذارم و پاهایم را هم روی یک میز عسلی چرمی قرار می‌دهم و آن ‌قدر کتاب می‌خوانم تا بیهوش شوم. بعد از ظهرِ همین جمعه، روی صندلی‌ام نشسته بودم و درکمال آرامش مشغول خواندن کتاب‌های مورد علاقه‌ام بودم، کتاب‌هایی مثل دو روزه و جنگل غرب و... دقیقاً در همان لحظه همسرم، زنی که هیچ وقت نتوانسته ساکت باشد، از روی مبل روبه‌رویی شروع به حرف زدن کرد. -این دو نفر، کِی می‌آیند؟ جوابی ندادم و به همین دلیل سوالش را بلندتر تکرار کرد. خیلی مؤدبانه گفتم که نمی‌دانم. -فکر نمی‌کنم آنقدرها هم مشتاق دیدنشان باشم. اصلاً اعصاب آن مرد را ندارم. -نه عزیزم. این حرف درست نیست.