کتاب همه چیز فرومی پاشد نشر افراز

تلخ… بیشتر ویرانی‌ها حاصل کار کسانی است که خواسته اند صلح را به ارمغان بیاورند. کتاب در خصوص دخالت سفیدپوسان‌مسیحی در زندگی یکی از قبایل بدوی نیجر است. دخالتی شوم که گرچه برخی رسوم ترسناک و غیر انسانی را از بین می‌برد، اما خود هزار زشتی می‌سازد…دخاتی که با تکیه بر قدرت و سو استفاده از شفافیت و صداقت مردمان ساده دل قبیله، وحدت و یکرنگی و شجاعت را از بین برده و با ایجاد خوف و هراس و سرکوب شدید، حکومت می کند، می‌تازد، غارت می‌کند و به نام دین و قانون و عدالت، ستم‌ها بر این مردم ساده دل روا می دارد. کاش خدایان سرگرم کار خود می‌شدند و‌ مردمان را دمی به خود وامی‌گذاشتند… کاش خدایان کمی صلح‌طلب‌تر بودند. همچون مردم ساده دل این قبیله‌ی برباد رفته… کاش خدایان دمی دست از ماجراجویی برمی‌داشتند تا زمین مدفنی برای مردگانش بیابد. لختی بیاسایید دژخیم‌ها… شر را رها کنید، مقصد خویش را خواهد یافت… آنجا که هنوز، معصومیت و مروت زنده است، آنجا که انسان‌ها اگر هم دست به خون می‌آلایند، از سادگی و اجبار است و نه از حرص و آز و لذت قدرت… اگر مادران و قصه گویان، شر را کمی زیباتر تصویر می کردند، خون کمتری بر زمین می‌ریخت… کتاب، داستان بر باد رفتن زندگی هاست، داستان شروع هر تاراج… داستان رخنه ‌ی سفیدهای سیاه در روح سفید قبیله‌‌ای سیاه. داستان مکرر تاراجی دینی که رنگ‌ها و خداها را در تقابل با هم قرار می‌دهد و همه می‌دانند که سفیدها و یگانه پرستان همیشه پیروزند… از تقابل گفتم… اما کجا پاکی و معصومیت و ساده‌دلی، توان رویارویی با تیرگی و پلیدی و نیرنگ دارند. کتاب را بخوانید تا هم داستانی خوانده باشید و هم شعری. داستانی که هزاران داستان در خود دارد و شعری که تنها یک مصرع است: «فلک به مردم نادان دهد زمام مراد…»