کتاب شفادهندۀ زخمی از درد و جراحت روحی کسانی سخن میگوید که ما تصور میکنیم هرگز دردی را احساس نمیکنند. در واقع، ما انتظار داریم طبیبی که مشغول درمان ماست همیشه سالم و سر پا باشد؛ درمانگری که به قصۀ رنجهای ما گوش فراداده و برای گرفتاریهای زندگی ما راهکار ارائه میدهد خود هیچ قصۀ رنجی در دل نداشته باشد و راهکار همۀ گرفتاریهایش را بداند. چنین فرضی باعث شده است که هیچگاه کسی احوال دل مراقبتکنندگان را از آنها نپرسد و خود ایشان نیز برای درد دل کردن پیشقدم نشوند.