امام حسین (ع) سوّمین امام شیعیان است. مادرش حضرت فاطمه (س) دختر عزیز پیامبر (ص) و پدرش حضرت علی امیر المؤمنین(ع) است. امام حسین در سوّم شعبان سال چهارم هجری به دنیا آمد. آن حضرت دوّمین نوهی پیامبر بود. پیامبر (ص) از شنیدن خبر تولّد دوّمین نوهاش به خانهی دخترش دوید. نوزاد را خدمت پیامبر (ص) بردند، آن حضرت نوزاد را حسین نام گذاشت و فرمود: «حسین از من است و من از حسینم.»
حسین (ع) هم مثل برادرش حسن (ع) در دامان پیامبر (ص) بزرگ شد. در تمام دورهی کودکی، حسن و حسین همبازی پیامبر بودند. پیامبر (ص) آنان را بغل میکرد و در کوچههای مدینه میگشت. آنها را روی دوش خود سوار میکرد. حتّی بعضی وقتها که پیامبر در مسجد برای مردم حرف میزد، دو نوهی خود را بالای منبر میبرد و روی زانوی خود مینشاند و در همان حال با مردم حرف میزد.
- از متن کتاب-